Over
Plankton

Plankton is het theatercollectief van Sonja van Ojen en Hendrik Kegels. We maken beeldend theater voor alle leeftijden, op de grens tussen objecttheater, beeldende kunst en mime. We delen een fascinatie voor de manier waarop de mens omgaat met diens omgeving en het posthumanisme. Ons werk kenmerkt zich door het speelse beeldende karakter vol humor, visuele trucs, geknutselde decors, miniaturen en de magie van alledaagse spullen. Waar fantasyschrijvers werelden scheppen met elfen en trollen, mythologiseert Plankton stopcontacten, kiezelstenen, vulkanen, lantaarnpalen, plastic zakjes en brandblusapparaten.

Plankton geeft een podium aan het niet-menselijke, de dingen die normaal niet aan het woord komen. We bouwen werelden waarin de mens niet meer het middelpunt is, niet boven al het andere staat, maar er tussenin, op gelijke voet.

“Daarin zit ook de onnadrukkelijke, maar bepaald niet afwezige moraal van MICRO: ze tonen de consequenties voor de mens die onnadenkend spullen produceert, koopt, verzamelt, wegzet, er niet meer naar omkijkt en weer afdankt. […] Ons ‘superieure gedrag’ ten opzichte van alle spullen om ons heen, dat ‘mensengedoe’, wordt in deze voorstelling genadeloos afgestraft.” – Recensie MICRO / theaterkrant

Plankton is ervan overtuigd dat wanneer de mens zich wat bescheidener zou opstellen ten opzichte van alles om ons heen, de wereld een betere plek zou zijn. Daarom maken Sonja en Hendrik zichzelf zo klein mogelijk om alles wat anders overschaduwd wordt, groots te laten zijn. Ons werk is geëngageerd, maar altijd subtiel, met lichtheid en een zachte hand.

Plankton bedenkt, schrijft, speelt, ontwerpt en maakt het decor het liefst helemaal zelf. Het uitvoeren van al deze disciplines geeft ons de mogelijkheid om ons theatrale universum met grote liefde en tot in de kleinste details vorm te geven. In dat universum willen we de grens tussen jeugd- en volwassenentheater oprekken en theater maken dat kinderen uitdaagt en volwassen weer laat fantaseren. Dit doen we vol overgave, grote gulheid, gevoel voor detail en een beetje absurdisme.

Foto: Roger Cremers